Kunstkolk exposeert!

Aan de reeks exposities van Kunstkolkers in het Maasziekenhuis is vanaf oktober 2016 een vierde editie toegevoegd. Tot medio januari 2017 zijn in de openbare ruimten van het ziekenhuis werken te zien van Wil Friesen, Anke van Gorp, Kristianne Tummers en Marian Sondermeijer.

Met gebruikmaking van het analoge fotografische proces heeft Wil Friesen in de loop der jaren een eigen techniek ontwikkeld die hem heeft gebracht bij fotowerken met een mysterieuze, soms ook sprookjesachtige inhoud.  Zijn werkwijze impliceert dat al zijn werken unicaten zijn. Het landschap, en de bomen daarin, is een belangrijk thema in zijn werk. Stil en schijnbaar onbewogen staan ze er, de bomen. Ze groeien onverstoorbaar door, zien alles, zeggen niets. Maar in de beelden van Wil Friesen lijken de bomen soms emoties te tonen. Lijkt een verwijzing zichtbaar te worden naar het vermoeden dat het landschap meer weet dan het laat zien.
Op de eerste etage zijn een aantal werken te zien waarin hij aan dit idee een verbeelding heeft gegeven (route 103).

Nieuwe serie ‘onderstroom’
Speciaal voor de expositie in het Maasziekenhuis heeft Wil Friesen een nieuwe serie gemaakt die hij de titel ‘onderstroom’ heeft meegegeven. Onderstroom is een stroming diep onder de oppervlakte van het water. Het begrip wordt ook wel gebruikt als metafoor voor de dieper liggende gevoelens van de mens. De serie bestaat uit 7 cyanotypes. Cyanotypie is een oude fotografische techniek. Kenmerkend voor de cyanotypes is de blauwe kleur van de werken.
Met de serie ‘onderstroom’ heeft Wil Friesen aansluiting gezocht bij het thema Maas. De Maas is vanuit verschillende opzichten een wezenlijk element in het gebied waar de doelgroep woont waarop het ziekenhuis zich richt. Om deze reden is er bij de bouw voor gekozen om de Maas tot een belangrijke inspiratiebron te maken voor de inrichting van het interieur.
De serie ‘onderstroom’ hangt tegen de wand, vooraan links in de centrale hal op de begane grond.

In de weefkunst van Anke van Gorp (1951) ligt de nadruk op ruimtelijke objecten. Deze vragen om een andere benadering dan het werken in een plat vlak. Het weefsel moet zichzelf staande houden en de middelen die ze daarvoor gebruikt worden op een originele manier tot onderdeel van het werk gemaakt. In haar weefobjecten worden de (schijnbare) tegenpolen hard en zacht elementen die elkaar op een sublieme wijze versterken. Anke van Gorp gebruikt bij voorkeur afgedankte materialen die ze in haar kunstwerken een tweede leven geeft. Vormen of details in de natuur kunnen het uitgangspunt zijn voor een werkstuk maar ook de verschijningsvorm van een textiel materiaal. Al haar werken zijn uniek, in ontwerp en in uitvoering. Anke van Gorp heeft verschillende weefopleidingen en  – cursussen gevolgd. Ze is lid van de Weefkring Boxmeer en van Weefnetwerk, een vereniging die zich inzet voor het algemeen belang van wevend Nederland. Ze heeft onder andere werk gemaakt voor de Floriade in Venlo en werk van haar is tentoongesteld in Sigmaringen (Duitsland), partnergemeente van Boxmeer.

Wie vangt wie?
In  Maasziekenhuis Pantein is haar werk ‘wie vangt wie?’ te zien. Het werk bestaat uit 8 ruimtelijke weefobjecten die ze heeft gecombineerd met in het ziekenhuis voorhanden materialen.
‘Wie vangt wie?’ is te zien in het middengedeelte van de centrale hal op de begane grond.

Marian Sondermeijer heeft zich bij de Kunsteducatie bekwaamd in het maken van ruimtelijke objecten van klei. Sindsdien exposeert ze regelmatig haar beelden. Ze maakt vrij werk, maar doet ook opdrachten. Onder meer de wisseltrofee voor de ‘liedjesavond’ en de beeldengroep ‘drie metworstruiters’ die een plaats kreeg in het Gemeentehuis van Boxmeer.
In het restaurant van het Maasziekenhuis laat ze kleurrijke keramiekobjecten zien. In de stilteruimte zijn enkele ‘huisaltaartjes’ te bewonderen, verstilde gedachtenismonumentjes voor dierbare overledenen.
Verder zijn twee beelden van Marian in een bijzondere opstelling te zien in de draaideur van de hoofdingang van het ziekenhuis. Deze beelden, twee vrouwfiguren, heeft Marian speciaal voor deze expositie gemaakt.

Naast schilderen experimenteert Kristianne Tummers in collages/assemblages met verschillende materialen. In het Maasziekenhuis toont ze een transparante installatie van vleugels met een vrij te interpreteren symboliek:  ‘waar – daar – ergens – nergens – overal’. De ladderfiguur is een centraal thema in haar werk. Zowel in het platte vlak als in de ruimtelijke vormen is het een wederkerend beeld. In de hal van het ziekenhuis is te zien hoe een van haar monumentale ladders opstijgt tegen een grijze muur waarop in verschillende grijstinten de waterstanden van de Maas zijn gesymboliseerd.
Op de bovenverdieping hangt een reeks foto’s genaamd ‘langs het tuinpad’. De foto’s komen voort uit een eerdere installatie. Van oude plantenbestelgidsen maakte ze ‘tuinscherven’. Hiermee koestert ze de herinnering aan de tuin van vroeger en geeft er een nieuw leven aan.
Licht, sfeer/gevoel zijn belangrijke elementen in haar werk. Via de fotocamera vestigt ze graag de aandacht op gewone/bijzondere dingen dicht bij huis.